Sholat Ngaberesihan Kokotor Diri

Hadirin Rohimakumulloh!
DINA ieu kasempetan, kuring ngajak sakumna jama’ah, hususna diri khotib sorangan pikeun terus ngaronjatkeun katakwaan diri urang sadaya ka Alloh SWT, nyaéta ku ngalobakeun amal ibadah bekel pikeun madep Ilahi Robbul Jalil. Jeung ngalaksanakeun sagala rupa paréntah-Na ogé ninggalkeun sagala rupa nu dicaram-Na.
Dawuh Alloh;
“….jeung maranéh kudu bebekelan, ari bekel anu panghadé-hadéna nyaéta takwa. Ku kituna, maranéh kudu tarakwa, yeuh jalma-jalma nu baroga pikiran!” (al-Baqoroh : 197)
Kaom muslimin Rohimakumulloh!
Urang kumalendang di ieu alam téh lain saukur keur mentingkeun urusan dunya baranah wungkul sabab urusan ukhrowi éta kawilang penting. Kahirupan dunya kawates ku umur jeung waktu, jeung dina mangsana urang bakal balik ka alam nu langgeung anu teu kawates ku waktu. Sakabéh amal urang sadaya salila jumeneng di dunya bakal dipénta tanggung jawabna, sabab sagala rupa amal kiwari éta ngarupakeun tabungan akhérat.
Kabagjaan di dunya éta bisa dihontal ku cara soson-soson urang digawé tur hasilna bisa dirasakeun salila urang jumeneng, boh dina wanda harta banda atawa anu saukur dirasakeun ku batin. Sawangsulna kabagjaan akhérat éta teu nembrak kiwari, tapi bisa dihontal ku jalan ngaikhlaskeun diri dina ibadah nu khusyu dina sholat jeung nyinglarkeun diri tina sagala rupa nu dibenduan ku Alloh SWT.
Hadirin Sidang jum’ah Rohimakumulloh!
Nalika sora adzan geus kadéngé, ngalanglaeu pikeun ngagero manusa nyumponan panimbalan Alloh. Upama sora adzan abus kana haté jalma nu bener-bener iman, lep haténa téh bakal ngalenyap jeung sieun, kasawang bari témbras sagala rupa kaagungan jeung kamahakawasaan Alloh SWT. Antukna ku haté nu pepek ku rasa sieun jeung ikhlas, manéhna bakal gura-giru nyumponan panggero ti Alloh, manéhna nguculkeun sagala rupa urusan dunyana pikeun sujud madep ka Alloh SWT.
Dawuh Alloh;
Padahal maranéhna henteu ditimbalan, salian ti supaya ibadah ka Alloh, kalawan ikhlas ngalaksanakeun agama karana Mantenna jeung nyingkahan lampah sasar, sarta ngadegkeun sholat, nyumponan zakat, sabab éta téh agama nu lempeng. (al-Bayyinah : 5)
Bakal béda pisan jeung jalma-jalma nu jauh tina hidayah jeung taopék Alloh SWT. Sora adzan téh ku maranéhna mah bakal dianggap sora nu biasa, sora adzan nu ngalanglaeu saeutik ogé teu matak ngoét kana haténa pikeun nyumponan panggero Alloh SWT. Teu bina ti omongan, asup kana ceuli kénca kaluar tina ceuli beulah katuhu, bari teu aya pangaruh naon-naonna saeutik ogé kana dirina. Ceulina geus torék ku panggero Alloh, panon haténa geus lolong ku panggero adzan. Nya kitu pisan haténa jalma nu geus nutup tina inayah jeung hidayah Alloh SWT.
”Sanggeus maranéhna, nya datang gantina, jalma-jalma nu naringgalkeun sholat, jeung anu ngalajur hawa napsuna. Ku kituna maranéhna bakal digebruskeun kana naraka Jahannam”. (Maryam : 59).
Jalma nu sombong, éta lain saukur ku némbongkeun harta pakaya, atawa anu agul ku kalungguhan jeung sajabana. Tapi jalma nu teu daék ngalaksanakeun sholat ogé bisa disebut jalma nu kawilang sombong. Naha maké jeung kitu?
Apan Alloh nu parantos ngayugakeun diri manéhna tina sagumpal getih jeung daging nepika jadi manusa, tapi manéhna mumul nedunan panggero Alloh. ”Adegkeun ku maranéh sholat pikeun dzikir ka Kaula”.
Tina ayat tadi kapaham, urang sadaya diwajibkeun ku Alloh pikeun ngadegkeun sholat téh kalayan tujuan éling ka Mantenna. Sabab ku sholat urang sadaya satékah polah ngadeuheuskeun diri jeung éling ka Mantenna, sholat éta mangrupakeun kawajiban pikeun hiji muslim. ”Jeung Kaula henteu nyiptakeun Jin jeung Manusa kajaba pikeun nyembah ka Kaula”.
Dumasar kana ayat tadi, nya mangrupakeun kawajiban urang pikeun babakti jeung nyembah téh saukur ka Alloh wungkul. Ku nyumponan sholat lima waktu dina sapoé sapeutingna minangka ciri pangabdian urang ka Alloh al-kholik.
Kaom muslimin Rohimakumulloh!
Kadang-kadang jalma nu henteu ngalaksanakeun sholat téh éta lain ku alatan teu apal yén sholat téh tihangna agama. Malah bisa jadi dirina nyaho yén sholat téh bisa negah tina kajahatan jeung kamungkaran. Dawuh Alloh
”….. Satemenna sholat téh nyegah tina ngalampahkeun kajahatan jeung kamungkaran, jeung saéstuna dzikir ka Alloh téh leuwih agung (tibatan naon-naon). Jeung Alloh Maha Uninga kana saniskara nu ku maranéh dilampahkeun”. (al-Ankabut : 45).
Dina hiji waktos Rosululloh Saw nalék ka para sahabatna;
Cik kumaha ceuk pamanggih maranéh, lamun téa mah di lawangeun panto imah maranéh aya hiji walungan nu maranéh mandi dina saban poéna lima kali. Naha bakal aya kénéh kokotor anu napel dina awak maranéh? Para sahabat ngawaler, ”Tangtos baé moal aya, Ya Rosululloh”. Rosul ngadawuh; ”Tah kitu misilna sholat lima waktu ogé, ku sholat lima waktu Alloh mupus kasalahan”. (Mutafaq ’alaih).
Manusa mémang pinter, maranéhna bisa ngajadikeun waja nu tilelep, jadi hiji kapal nu bisa ngangkut barang-barang nu beurat.
Maranéhna bisa ngajadikeun waja nu beurat jadi kapal nu bisa kakalayangan hiber di jomantara. Tapi hanjakal loba anu teu pandé syukur ka Alloh kana pirang-pirang ni’mat-Na, teu ngaluangkeun waktu pikeun sujud sumerah ka Mantenna.
Barokallohu lî walakum fil qurânil ’azhîm. Wa nafa’ani wa iyyâkum bimâ fîhi minal âyati wa dzikril hakîm. Aqûlu qoulî hâdza wa astaghfirullôhal azhîma lî walakum.  Innahû huwal ghofûrurrohîm.
Kaom muslimin Rohimakumulloh!
Jalma nu aya di luar Islam hamo wani ngancurkeun Islam bari terang-terangan. Maranéhna kudu mikir panjang pikeun ngancurkeun masjid-masjid tempat ibadahna kaom muslimin, tapi ku akalna nu bulus, maranéhna nyiptakeun urang poho kana sholat, saperti play station jeung sajabana. Apan nu disebut anak téh éta amanat ti Alloh, ngamomorékeun amanat kaabus dosa, ku sabab kitu riksa jeung jaga nu jadi anak katut kulawarga urang. Saperti dawuh Alloh. Qû anfusakum wa ahîkum nâron. Riksa diri jeung kulawarga maranéh tina seuneu naraka.
Tina ayat tadi urang sadaya tiasa nyokot hiji palajaran, urang sadaya kudu rempan jeung salempang lamun téa mah urang sadaya jaga jadi jalma nu ngamomorékeun sholat. Urang sadaya kudu salawasna neneda ka Alloh sangkan nu jadi anak incu urang sadaya jadi jalma nu bagja di dunya jeung akhérat jaga, tetep ngadegkeun sholat, jeung miharep sangkan maranéhna jaga ulah kaasup golongan jalma nu nuturkeun hawa napsuna.
Hayu urang ronjatkeun ibadah sholat urang sadaya ku cara ngajak nu jadi anak incu urang katut kulawarga sangkan urang sadaya meunang jangji Alloh nyaéta kabagjaan di dunya jeung akhérat, sabab hadé jeung goréngna nu jadi anak incu urang sadaya éta gumantung kana ikhtiar urang sadaya nu jadi kolot dina ngatik jeung ngadidik maranéhna.
Mudah-mudahan urang kaom muslimin, salawasna ku alloh dipaparin pituduh pikeun ngalaksanakeun sagala rupa nu diparéntahkeun ku Mantenna jeung nyinglarkeun sagala rupa nu dipahing-Na. Amin.

Hadé Sangka Kana Aturan Alloh Ta’ala

AL-HAMDULILLAH  sagala puji sareng syukur urang sanggakeun ka Alloh Robbun Ghofur. Urang parantos dipaparin kani’matan hirup dugika urang tiasa nyumponan sawaréh tina kawajiban urang ka Alloh, sabab henteu saban jalma anu dipaparin kaséhatan awak bisa ngaléngkahkeun sukuna ka masjid.
Sholawat miwah salam mugia salawasna dilungsurkeun ka junjunan urang Nabi Muhammad SAW, kulawargana, para sahabatna katut jalma-jalma anu nuturkeun sunnahna dugika ahir jaman.

Hadirin Rohimakumulloh!
Alloh SWT dina surat al-Baqoroh ayat 214, nalék ka urang ku hiji patalékan anu sipatna lenyepaneun:
“Naha maranéh nyangka  yén maranéh bakal asup ka sawarga, padahal tacan tumiba ka maranéh kajadian nu kungsi karandapan ku jalma-jalma saheulaeun maranéh, maranéhna ngarandapan kasusah hirup anu aya pakaitna jeung kahirupan ékonomi, jeung kasangsaraan anu aya pakaitna jeung diri katut kulawarga jeung maranéhna digénjlongkeun ku cobaan bencana alam, nepika Rosul nu kuat imanna katut jalma-jalma anu ariman nyarita, “Iraha atuh dongkapna pitulung Alloh téh?” “Sing inget saenyana pitulung Alloh téh deukeut”.
Urang bisa ngarasakeun pait jeung peuheurna kahirupan, pating térékélna hahargaan, héséna néangan kasab, jalma anu miskin mah dipahing pisan gering sabab hamo bisa meuli obat, panon poé geus leungiteun barokah nepika tibeurang éréng-éréngan ogé lampu motor kudu dihurungkeun, kamana sora wakil rahayat, nu cenah mah rék buméla ka rahayat.
Anu puguh mah nalika rahayat ngababatang di Mentawai jeung di Jogja ngarandapan musibah Tsunami jeung gunung bitu, henteu pamingpinna, henteu susulurna kalahka nganjang ka nagara deungeun jeung pelesiran nyacapkeun napsu amengna.
Musibah kahirupan jeung bencana alam éta bisa jadi adzab pikeun jalma anu kupur, tapi jadi ujian pikeun jalma anu ariman. Namung henteu saban jalma anu ujian éta bisa lulus, gumantung kana mampuh jeung henteuna nyanghareupan éta ujian.

Hadirin Rohimakumulloh!
Sangkan lulus dina nyanghareupan ujian-ujian ti Alloh éta, nya aya dua syarat anu ku urang kudu dicumponan.
Kahiji, boga méntal munfiqin. Méntal munfiqin téh baris ngabuah kamandirian dina hirup jeung kahirupan. Para sahabat nalék ka Rosululloh SAW ngeunaan naon-naon anu kudu dinapakahkeun jeung kudu ka saha méré napakahna. Saperti anu dijelaskeun dina ayat saterusna:
“Maranéhna bakal naranya ka hidep, naon anu kudu dinapakahkeun ku maranéhna. Pok jawab, yén saniskara kahadéan anu diinfakkeun ku maranéh téh keur indung bapa katut dulur-dulur nu landes, keur barudak yatim, keur jalma-jalma miskin, jeung keur jalma anu katalangsara di panyabaan. Jeung kana saniskara kahadéan anu dipilampah ku maranéh tangtos Alloh uningaeun.” (QS. 2 : 215)

Hadirin Rohimakumulloh!
Suksés jeung henteu suksésna hirup hiji jalma gumantung kana hadé jeung goréngna ka anu jadi kolot kaasup ka nu jadi guru nu geus méré pangarti jeung élmu panemu katut akhlak. Dina hiji hadits Rosululloh SAW ngadawuh:
“Di antara dosa-dosa badag téh nyaéta nyarékan indung bapa sorangan, para sahabat ngarasa héran, sabab aya jalma anu wani nyarékan nu jadi kolot pituin nepika nalék, “Saha nu boga peta kitu téh ya Rosul?” Rosul ngawaler: “Lamun maranéh nyarékan kolot batur, nya anu kitu téh sarua jeung nyarékan kolot sorangan. Lamun maranéh mihéman ka nu jadi kolot batur, éta sarua jeung mihéman ka nu jadi kolot sorangan”.
Nalika urang infak, zakat atawa sidkah séjénna, pasti Alloh nu baris maparin kabagjaan nu sajati, du’a ti sasama jeung jaminan moal pinanggih jeung kasangsaraan nalika madep ka Alloh SWT.
Inti tina ékah jeung nyukur rambut orok dina poé katujuh kalahiran éta hakékatna mah ngalatih anak nu kakara lahir sangkan boga jiwa munfiqin. Kumargi kitu biasakeun nu jadi anak téh ngeusian kéncléng boh di pangajian atawa di waktu juma’ahan saperti kiwari.

Hadirin Rohimakumulloh!
Lamun téa mah aya aki atawa ninina nu nganjang ka imah, poma anak téh ulah dilatih jadi préman, punta-pénta ka nu jadi nini atawa akina. Sabab lamun nu jadi budak geus dibiasakeun punta-pénta, nya ka saban jalma anu nganjang ka imah téh bakal dipéntaan duit.
Jeung lamun nu jadi anak jadi pajabat, nya geus pasti bakal jadi jajaluk, sok punta-pénta, boh di jalanan atawa di kantoran. Bédana préman jeung pajabat téh ukur saeutik. Pajabat mah upama ménta sok maké SK, ari préman mah maké urat jeung otot.

Hadirin Rohimakumulloh!
Anu kadua nyaéta ngawangun pola pikir anu positif. Dawuh Alloh dina ayat saterusna, nyaéta ayat 216, Alloh ngadawuh:


“Geus diwajibkeun ka maranéh perang, sanajan peperangan téh dipikaceuceub ku maranéh. Bisa jadi perkara anu dipikaceuceub ku maranéh téh kacida hadéna pikeun maranéh, jeung bisa jadi perkara anu dipikaresep ku maranéh kacida pisan goréngna pikeun maranéh. Alloh uninga, sedengkeun maranéh mah henteu nyaho nanaon”.
Perang ngalawan musuh éta hiji kawajiban nu kacida dipikaceuceub, sabab risiko tina perang mah saukur dua kamungkinan, maot atawa tatu saumur hirup. Tapi sing inget ku alatan perang ieu kahirupan bakal aman, moal aya nu ngajajah. Perang jaman kiwari mah geus tangtu lain ngusir penjajah tapi ngusir panyakit kedul, jorok, korét, borangan jeung panyakit-panyakit séjénna nu ngancik dina diri urang.

Hadirin Rohimakumulloh!
Urang kana sagala rupa katangtuan jeung kawajiban ti Alloh téh kudu boga sikep positip. Nalika urang gering, datang ka dokter disuntik tuluy balikna dibahanan obat nu sarwa pait jeung teu aya nu ngeunah bari kudu mayar dokter. Sok sanajan éta obat téh parait, tapi ku urang teu wudu diinum, sabab urang hayang cageur. Urang percaya yén dokter téh méré obat nu bisa nyageurkeun kasakit urang. Tapi naha ari ka Alloh nu maparin kahirupan urang samasakali henteu percaya?
Sholat, shaum, zakat jeung qurban katut ibadah-ibadah séjénna éta karasa pait, nepika datang ka masjid nalika juma’ahan ogé sok elat jeung pangtukangna waé. Béda jeung datang ka ondangan atawa ka tempat hiburan, sok sanajan kudu mayar, urang teu weléh datang jeung sok pangheulana.
Musibah nu ku urang sadaya karandapan kiwari éta bisa jadi kanyaah Alloh sok sanajan karasana pait. Urang terus-terusan ngadu’a sangkan jadi jalma anu beunghar tapi angger miskin, éta ogé bisa jadi kanyaah ti Alloh, sabab upama urang jadi jalma anu beunghar urang bisa jadi teu wawuh jeung masjid atawa jalma-jalma anu katalangsara.

Barokallohu lî walakum fil Qurânil azhîm, innahû huwal ghofûrurrohîm.

Hadirin Rohimakumulloh!
Dina khutbah nu kadua ieu sim kuring henteu petot-petot pikeun ngajak, hususna ka diri khotib umumna ka jama’ah sakumna sangkan terus ngaronjatkeun iman jeung takwa sabab éta mangrupakeun bekel anu utama nalika madep ka Alloh Anu Maha Wijaksana. Bulan Muharram, bulan kahiji dina bulan Islam, hayu urang jadikeun titik panginditan pikeun ngaronjatkeun élmu, iman jeung amal.
Pamungkas tina khutbah nu ayeuna, tiasa dicindekeun, yén sakabéh hirup urang téh éta ibadah, jeung urang sadaya kudu sadar yén urang téh keur diuji pikeun ngaronjatkeun martabat hirup jeung kahirupan urang sadaya.
Sangkan lulus dina ujian, nya urang kudu tatahar. Sakabéh aktifitas urang, ku urang kudu diluyukeun jeung katangtuan Alloh sok sanajan karasana pait.

TAUHID CECEKELAN POKO ANU NANGTUKEUN KAHIRUPAN MANUSA

Ma’asyirol Muslimin Rohimakumulloh!
Sagala puji éta kagungan Alloh, Robb jeung sesembahan sakumna alam, anu parantos namplokkeun kani’matan katut kurnia-Na anu taya kendatna, boh anu mangrupa kaséhatan, kasugemaan nepika urang tiasa nyumponan kawajiban sholat juma’ah.
Mudah-mudahan sholawat miwah salam salawasna dilungsurkeun ka pamingpin jeung uswah urang, Nabi Muhammad SAW, nu ngaliwatan perjuangan anjeuna cahaya Islam nepi ka urang, dugika urang bébas tina jahiliyah, jeung kahinaan. Sholawat katut salam ogé mudah-mudahan dilungsurkeun ka kulawargana, para sahabatna katut jalma-jalma nu nuturkeun tapak lacakna nepika ahir jaman.
Dina ieu kasempetan, teu hilap khotib wasiat ka diri sorangan katut ka jama’ah, sangkan terus ngaronjatkeun kualitas iman jeung takwa, karana iman jeung takwa éta bekel nu panghadé-hadéna pikeun nyorang kahirupan di ahérat jaga.

Ma’asyirol Muslimin Rohimakumulloh!
Tauhid éta ngarupakeun cecekelan poko tur nangtukeun pikeun kahirupan manusa, demi tauhid jadi tatapakan pikeun sakabéh amal, numutkeun tungtunan Islam. Saukur tauhid nu bakal nganteurkeun manusa kana kahirupan nu hadé jeung kabagjaan nu sayakti di ahérat engké. Sawangsulna sakabéh amal anu teu ditatapakan ku tauhid, éta bakal hampos tur taya mangpaatna, teu ditampi ku Alloh. Leuwih jauhna, sakabéh amal anu ditatapakan ku syirik éta bakal ngadatangkeun kasangsaraan boh di dunya atawa di ahérat. Pidawuh Alloh:
Jeung saéstuna geus diwahyukeun ka hidep jeung ka jalma-jalma anu saméméh hidep, yén upama manéh syirik, tanwandé amal manéh jadi tumpur, jeung pasti manéh kaasup jalma-jalma nu rugi. Malah nya Alloh nu sawajibna ku hidep diibadahan, jeung hidep sing jadi ti antara jalma-jalma nu maruji syukur. (Az-Zumar: 65-66).

Ma’asyirol Muslimin Rohimakumulloh!
Tauhid lain saukur nyaho jeung ngarti yén nu nyiptakeun ieu alam murbéng téh Alloh, lain saukur nganyahokeun kana bukti rasional ngeunaan bebeneran wujud (aya)-Na jeung wahdaniyah (kaésaan)-Na, ogé lain saukur nyaho kana asma jeung sipat-Na.
Iblis percaya yén pangéranna téh Alloh, malah ngaku kana kaésaan katut kamahakawasaan Alloh ku paméntana ka Alloh ngaliwatan asma’ katut sipat-Na. Kaom jahiliyyah baheula anu disanghareupan ku Rosululloh ogé yakin yén anu nyipta, ngatur, ngamumulé jeung panguasa ieu alam samakta téh Alloh. Tapi kapercayaan jeung kayakinan maranéhna téh acan ngajadikeun maranéhna minangka golongan jalma nu nyangking prédikat muslim, anu iman ka Alloh. Ana kitu mah naon atuh hakékat tauhid téh?

Ma’asyirol Muslimin Rohimakumulloh!
Hakékat tauhid, ngamurnikeun ibadah mung ka Alloh wungkul, nyaéta ngahambakeun diri kalayan sayakti tur panceg saukur ka Alloh wungkul, ku cara to’at kana paréntah-Na jeung nyinglarkeun sagala rupa nu dicaram-Na kalayan euyeub ku rasa ajrih, cinta, pangarep tur sieun ku Mantenna.
Satemenna tauhid éta témbong tina ikrar yén teu aya Pangéran salian ti Alloh jeung Muhammad éta utusan Alloh. Ma’nana, teu aya nu mibanda hak pikeun disembah anging Alloh jeung teu aya ibadah anu bener kajaba ibadah nu luyu jeung tungtunan Rosululloh nyaéta as-Sunnah. Jalma nu ngaikrarkeunana bakal abus ka sawarga salila teu diruksak syirik atawa kufur badag.
Jalma-jalma nu ariman bari henteu ngabaurkeun imanna jeung kazholiman (syirik), nya pikeun maranéhna kaamanan jeung nya maranéhna anu meunang pituduh. (al-An’am : 82).
Abdullah bin Mas’ud ngariwayatkeun, “Nalika ieu ayat turun, para sahabat loba anu ngarasa sedih tur beurat. Maranéhna nyararita, “Naha aya di antara urang nu teu kungsi zholim ka diri sorangan?” Lajeng Rosul ngawaler, “Anu dimaksud zholim téh lain zholim anu kitu, tapi syirik. Naha arandika henteu ngadéngé kana naséhat Luqman ka nu jadi anakna, “Yeuh anaking, poma hidep ulah nyakutukeun (naon baé ogé) ka Alloh. Saéstuna ari syirik téh éstuning kazholiman nu pohara gedéna”. (Luqman : 13) ( Muttafaqun ‘alaih).
Ayat di luhur méré pangbubungah ka sing saha jalma nu iman nu ngaésakeun Alloh. Jalma-jalma nu teu nyampur baurkeun antara kaimanan jeung syirik tur ngajauhan sagala rupa laku lampah syirik. Nya maranéhna bakal tinemu jeung kaamanan nu sampurna tina siksa Alloh di ahérat. Nya maranéhna nu meunang pituduh di dunya.

Ma’asyirol Muslimin Rohimakumulloh!
Lamun téa mah manéhna téh hiji muwahid, ahli tauhid nu sayakti tur beresih tina sagala rupa kokotor syirik bari ikhlas ngucapkeun “laa ilaaha illallooh”, nya tauhid ka Alloh téh bakal jadi cukang utama pikeun kabagjaan dirina, sarta jadi hambalan poko pikeun di pupusna dosa-dosa katut kajahatanana. Sakumaha nu diécéskeun dina pidawuh Rosululloh SAW nu diriwayatkeun Ubadah bin ash-Shomit, anu hartosna.
“Sing saha nu nyakséni yén teu aya Pangéran (anu hak pikeun disembah) anging Alloh, teu aya sakutu pikeun Mantenna, jeung Muhammad téh éta hamba katut Rosul-Na, jeung (nyakséni) yén Isa téh hamba Alloh, utusan jeung kalimat nu ditempikeun-Na ka Maryam turta ruh ti Mantenna, ogé (nyakséni) yén sawarga téh pasti bener ayana, naraka ogé bener ayana, tanwandé Alloh bakal ngabuskeun dirina ka sawarga, luyu jeung darajat amalna. (HR al-Bukhori jeung Muslim).
Maksudna, sakabéh panyakséni anu dilakukeun ku hiji muslim saperti nu kaunggel dina hadits di luhur boga hak pikeun ngabuskeun dirina ka sawarga. Sok sanajan dina sabagian laku lampah amalna aya dosa jeung ma’siat. Sakumaha nu ditandeskeun dina hadits Qudsi, Alloh ngandika.
“Yeuh anak Adam, lamun téa mah hidep datang madep ka Kaula bari mawa dosa sapinuh bumi, tuluy hidep nalika madep ka Kaula téh teu nyakutukeun Kaula saeutik ogé, tanwandé Kaula bakal maparin pangampura ka hidep nu lobana sapinuh bumi”.  (HR. at-Tirmidzi, kalayan sanad hasan).
Hadits tadi nandeskeun ngeunaan kautamaan tauhid. Tauhid éta ngarupakeun paktor penting pikeun kabagjaan hiji abdi. Tauhid ngarupakeun lahan paling luhung pikeun ngalumerkeun dosa jeung ma’siat.
Ma’asyirol Muslimin Rohimakumulloh!
Lamun téa mah tauhid nu sayakti ieu bisa ngajanggélék dina kahirupan, boh pribadi atawa jama’ah, tinangtu bakal ngabébaskeun dirina tina kahinaan jeung kasangsaraan jeung saukur ku tauhid; kahormatan, kamulyaan jeung harga diri Islam katut kaom muslimin bakal kapibanda. Saukur ku tauhid darajat jeung martabat Islam katut kaom muslimin bakal nanjung tina sagala kahinaan nu salila ieu ngungkung tur karandapan ku kaom muslimin.
Baarokallohu lii walakum filquraanil ‘azhiim, wanafa’anii wa iyyaakum bimaa fiihi minal aayati wadzikril hakiim. Aquulu qouli haadzaa wa astaghfirullohal azhiim. Innahuu huwal ghofuurur rohiim.
Khotbah Kadua

Ma’asyirol Muslimin Rohimakumulloh!
Dina khutbah kadua ieu, khotib moal petot-petot pikeun ngajak diri khotib katut jama’ah sangkan salawasna ngaronjatkeun iman jeung takwa ka Alloh nu sayakti. Sholawat miwah salam mugia tetep dilungsurkeun ka Nabi Muhammad, para sahabatna, kulawargana jeung anu nuturkeun tapak lacakna nepika ahir jaman.
Salajengna tina khutbah kahiji tadi ku urang tiasa dicandak hiji kacindekan, yén;
Kahiji, Tauhid éta ngarupakeun cecekelan poko tur nangtukeun pikeun kahirupan manusa, sabab tauhid jadi tatapakan pikeun sakabéh amal anu dilakukeunana.
Kadua, Hakékat tauhid nyaéta ngamurnikeun ibadah ka Alloh, ngahambakeun diri saukur ka Alloh wungkul kalawan sayakti tur pengkuh, ku taat kana sagala rupa paréntah-Na jeung ngajauhan sagala rupa anu dipahing-Na kalayan euyeub ku sikep ajrih, cinta, gedé pangarep tur sieun ku Mantenna.
Katilu, Tauhid ngajadikeun nu mibandana dipupus sagala rupa dosana.
Kaopat, Tauhid nu ngajanggélék dina kahirupan bakal ngahasilkeun buah nu amis, nyaéta merdékana manusa tina sagala rupa perbudakan jeung panghambaan anging ka Alloh wungkul, ngabentuk kapribadian nu kokoh jeung bakal ngeusi haté ahlina ku kaamanan jeung katengtreman.
Jalaran kitu, dina ieu kasempetan hayu urang ngadu’a ka Alloh, miharep pangampura tina sagala dosa syirik nu ku urang kungsi dilakonan jeung urang ogé neda sangkan urang disinglarkeun tina sagala rupa laku lampah syirik katut nu ngalakukeunana. Salajengna urang ngadu’a neda ka Alloh sangkan dijauhkeun  tina kahinaan tur diangkat darajat urang di dunya jeung di aherat. Amin.*